«Անապահովության գնահատման համակարգով անապահով ճանաչված ընտանիքների աշխատունակ անձանց վարձատրվող հասարակական աշխատանքի դիմաց աջակցության տրամադրման, ինչպես նաև այդ անձանց աշխատանքի տեղավորման նպատակով գործատուին աջակցության տրամադրման ծրագրերը հաստատելու մասին» ՀՀ կառավարության որոշման նախագիծ

«Զբաղվածության մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 21-րդ հոդվածի 1-ին մասի 7-րդ կետի վերաբերյալ առաջարկում եմ ա.վարձատրվեղ հասարակական աշխատանքների կազմակերպման ծրագրում ընդգրկել նաև ՄՍԾ տարածքային կենտորններում հաշվառված աշխատանք փնտրողներին և գործազուրկներին, ովքեր որ սահմանված կարգով կունենան առնվազն վեց ամսվա հաշվառում: բ. ծրագրի տևողությունը երկարացնել մինչև 2 տարի՝ / 6-12 ամսվա փոխարեն/: գ. գործատուի ծրագրային առաջարկը հաստատվելուց հետո պայմանագրի կնքման մեկ աշխատանքային օրը փոխարինել երեք աշխատանքային օրով՝ լրացուցիչ ուսումնասիրությունների և այլ կազմակերպչական աշխատանքների համար: դ. e-work.am կայքում աշխատանք փնտրողների գրանցման պարտավորությունները դնել սոցիալական ծառայությունների մասնագետների վրա

Առաջարկում ենք ծրագրի շահառու դարձնել նաև ոչ լրիվ աշխատաժամակով աշխատել ցանկացող անձանց: Հիմնավորում: Նախագծում առաջարկվում է ծրագրի շահառու դարձնել միայն այն անձանց, ում հետ կկնքվի մեկ դրույքով աշխատանքային պայմանագիր: Այս պահանջը անհավասար պայմաններ է ստեղծում կանանց համար, ինչպես նաև դուրս թողնում հաշմանդամություն ունեցող աշխատունակ անձանց: Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը իր նախադեպային իրավունքում անդրադարձել է ոչ լրիվ դրույքով աշխատանքին, նշելով, որ երբ կես֊դրույքով աշխատողների համար սահմանվում են ավելի վատ պայմաններ, սա կարող է գնահատվել որպես անուղղակի խտրականության կանանց նկատմամբ, քանի որ ժամանակակից աշխարհում կանայք են հաճախ կրում աշխատանքն ու ընտանեկան պարտականությունները համատեղելու բեռը (տես՝ Di Trizio v. Switzerland https://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-160692 ):