«Կորոնավիրուս (COVID-19)» համաճարակի շրջանակներում գործազուրկներին աշխատանքի տեղավորման դեպքում գործատուին միանվագ փոխհատուցման տրամադրման կարգը հաստատելու մասին» ՀՀ կառավարության որոշման նախագիծ

1. Թույլատրել որ նույնիսկ պայմանագիրը խզած գործատուհի հետ նորից պայմանագիր կնքելուց օգտվել ծրագրից, հակառակ դեպքում COVIDI-19 ծրագիր չէ: 2. Սահմանվել է ծրագրի շահառուների առաջնահերթույուն, բայց դա հավանաբար ճիշտ է, որ բիզնեսը որոշի ըստ աշխատատեղի առաջնահերթությունից: 3.Հայաստանում հիմա աշխատում են մեծ քանակի հնդիկներ, որոնք հիմնականում իրականացնում են բանվորական գործեր, կարելի է ասել ամեն քայլափոխին տեսնում ենք խանությներում, ռեստրոաններում, այգիներում և այլն, որոնց մեծ մասը հավանաբար աշխատում է ստվերային դաշտում: Համավարակի պայմաններում գործատուների համար առավել շահեկան է վերցնել գործի 68000 դրամով հնդիկի, այլ ոչ թե 120000 դրամով հայի:Նույնիսկ այս ծրագրի պայմաններում տնտեսվարողի կողմից ոչ շահեկան է այս ծրագիրը: Առաջարկում եմ այս կապը փաստելով նաև համապատասխան ծրագիր իրականացնել այդ աշխատատեղերը համալրելու հայերով:

Սա աջակցության ծրագիր չէ, այլ լավ հաշվարկված պարտքով գումար՝ բացատրեմ: Հայաստանում գոնե գոյատևելու համար ամսական պետք է ստանաս 100.000 դրամից ոչ քիչ գումար, որի դեպքում ամսական եկամտահարկը կլինի ոչ պակաս 21000 դրամ , իսկ տարեկան 250.000: Այսինքն հիմա , ես որպես գործատու ծրագրից օգտվելուց պետք է աշխատողին ապահովեն աշխատանքով 1 տարի շարունակ: Ներկա տնտեսական վիճակը նույնիսկ թույլ չի տալիս կանխատեսել լավատեսորեն, ուր մնաց աշխատող պահել: Կարծում եմ ծրագրից կօգտվեն այն կազմակերպույունները, որոնք համավարակի պայմաններում առավել ակտիվացել է բիզնեսի շահութաբերությունը, իսկ ովքեր իրոք կարիք ունեն ոտքի կանգնելու չեն օգտվի: Եթե ծրագիրը աջակցություն է գործատուին, ապա թող ցանկացած գործատու ով հայտ է ներկայացրել նոր աշխատողի հարկայինում միանգամից իր համաձայնությամբ ստանա այդ գումարը և պարտավորությունը լինի ոչ թե մեկ տարի այլ 6 ամիս:

Խնդրում եմ պարզաբանել տարածքային կենտրոնի կողմից գործատուի մոտ ուղեգրված շահառուին առնվազն մեկ տարի (12) իսկ սեզոնային աշխատանքի դեպքում առնվազն 12 ամիս ժամկետ հասկացությունների տարբերությունը որն է։ Առաջարկում եմ սեզոնային աշխատանքի ժամկետը սահմանել առնվազն 6 ամիս։ Անդրադառնալով տրամադրված փոխհատուցման գումարի վերադարձման հիմքերին գտնում եմ, որ անիրատեսական է նման մոտեցումը մասնավորապես աշխատողի նախաձեռնությամբ աշխատանքային պայմանագրի միակողմանի լուծման դեպքում։ Քանի որ հակասում է ՀՀ աշխատնքային օրենսդրության սկզբունքներին մասնավորապես ցանկացած ձևի (բնույթի) հարկադիր աշխատանքի և աշխատողների նկատմամբ բռնությունների արգելումը ու աշխատանքի ազատության, ներառյալ` աշխատանքի իրավունքի սկզբունքներին։ Անտրամաբանական է այն մոտեցումը երբ աշխատանքից ազատման դիմում է ներկայացնում աշխատողը իսկ գործատուն ով պարտաճանաչ կատարել է իր պայմանագրային պարտականությունները պետք է զրկվի տրամադրված անմրցունակ անձանց տեղավորման միանվագ աջակցությունից վերադարձնելով այն։ Ի դեպ տրամադրված գումարը դա ամսական եկամտահարկի չափով հաշվարկված 25000 ՀՀ դրամն է մեկ տարվա համար։ Կարծում եմ, որ պետք է վերանայել շեմը և սահմանել առնվազն 50000 ՀՀ դրամ որպիսի լուծել գործազրկության հարցը շահավետ պայմաններ ստեղծել ոչ միայն աշխատողի համար այլ նաև գործատուի։