ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՋՐԱՅԻՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔՈՒՄ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԵՎ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ

1.<<ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՋՐԱՅԻՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔՈՒՄ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԵՎ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ>> ՀՀ օրենքի նախագծի /այսուհետ՝ օ 1-ին հոդվածի 1-ին պարբերության և 8-րդ հոդվածով լրացվող 37.1.1 հոդվածի 3-րդ մասերի միջև առկա է հակասություն, որովհետև մի դեպքում դրամագլխի գումարները ուղղվում են ստորերկրյա ջրերի արդյունահանումից հետո հորատանցքերի կոնսերվացմանը և լուծարմանը, իսկ մյուս դրամագլխի գումարները օգտագործվում են նաև ջրօգտագործողի գործունեության հետևանքով բնությանը և շրջակա միջավայրին հասցված և նրա կողմից չհատուցված վնասների վերականգնման նպատակով: 2.Բացի այդ, արդարացի և նպատակահարմար չէ որևէ ջրօգտագործողի կողմից բնությանն ու շրջական միջավայրին հասցված վնասի վերականգնումը կատարել մյուս բարեխիղճ ջրօգտագործողների կողմից կատարված վճարումների հաշվին գոյացած ընդհանուր դրամագլխի հաշվին, ինչը վատ նախադեպ է ստեղծում և հնարավորություն է տալիս մյուս ջրօգտագործողներին իրենց անբարեխիղճ գործունեության և կատարած խախտումների ու հասցրած վնասի համար չկրել անձնական պատասխանատվություն և խուսափել հասցրած վնասը սեփական միջոցներով վերականգնելուց, ինչը հղի է գործընթացի հսկողության և իրականացման ընթացքում սուբյեկտիվ դրսևորումների, չարաշահումների և այլ բացասական ռիսկերով ր դրանցից բխող հետևանքներով: Նման մոտեցումը անհրաժեշտ է բացառել և օրենքով հստակ նախատեսել հասցրած վնասի համար սեփական պատասխանատվության և դրա հետևանքների վերացման ինստիտուտը, քանի որ հակառակ դեպքում ստեղծվում է իրավիճակ, երբ, օրինակ՝ վարչական տույժի ենթարկվելու դեպքում տվյալ ջրօգտագործողը խախտման և վնաս հասցնելու համար տուգանվելու է և վճարելու է ինչ-որ չափի տուգանք կամ կրելու է քրեական պատասխանատվություն, սակայն մյուս կողմից էլ դրամագլխի հաշվին է հատուցվելու նրա հասցրած վնասը, ինչի պարագայում ստացվում է, որ միևնույն նպատակի համար ոչ միայն միջոցների ծախսի կրկնորդում է լինում, այլև խաթարվում կամ չի ապահովվում խախտում կատարողի և վնաս հասցնողի նկատմամբ վարչական կամ դատական ակտով նախատեսված խախտումների վերացման, վնասի հատուցման կամ վերականգնման համար անձնական պատասխանատվության սահմանադրական ինստիտուտը: 3.Նախագծի 1-ին հոդվածում հաշվի առնել, որ գործող օրենքի 1-ին հոդվածում սահմանված հասկացությունները փաստացի հոդվածի 1-ին մասի կետեր են, այլ ոչ թե պարբերություններ՝ հիմք ընդունելով <<Նորմատիվ իրավական ակտերի մասին>> ՀՀ օրենքի 14-րդ հոդվածի 3-րդ և 7-րդ մասերը: Նախագծի 3-րդ հոդվածում հաշվի առնել, որ գործող օրենսգրքի 30.2-րդ հոդվածում փաստացի մասեր են, այլ ոչ թե պարբերություններ՝ հիմք ընդունելով <<Նորմատիվ իրավական ակտերի մասին>> ՀՀ օրենքի 14-րդ հոդվածի 3-րդ և 7-րդ մասերը: Նույնը նկատի առնել նաև նախագծի 7-րդ և 9-րդ հոդվածներում: 4.Նախագծի 10-րդ հոդվածի 2-րդ մասը խնդրահարույց է, որովհետև պարզ չէ, թե այս դեպքում կառավարության կողմից սահմանելիքը նույնն է, ինչ որ սահմանված է 8-րդ մասով լրացվող 37.1.1 հոդվածի 1-ին մասում կամ էլ 10-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 2-րդ կետում, թե տարբեր կարգավորումներ են: Բացի այդ, ստացվում է, որ նախագծի 10-րդ հոդվածի 2-րդ մասով կառավարությանը նման լիազորություն վերապահելու մասին դրույթը փաստացի ուժի մեջ կմտնի օրենքի նախագծի հաստատումից հետո, հետևաբար կառավարությունը չի կարող առանց նման լիազորությունը ուժի մեջ մտնելու՝ ջրօգտագործման թույլտվություններ ունեցող ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց կողմից դրամագլխի հաշվին վճար կատարելու չափի հաշվարկման կարգը և վճարման ժամանակացույցը սահմանել կամ հաստատել: Նախագծի 10-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 2-րդ կետում նշված է հատկացումների մասին, իսկ 8-րդ մասով լրացվող 37.1.1 հոդվածի 1-ին մասում հատկացումների մասին խոսք չկա, ինչից պարզ չէ, թե կարգավորումները նույն բանին են վերաբերում, թե տարբեր, հետևաբար գործ ունենք կամ կրկնորդման կամ հակասության հետ: