В стадии разработки

«ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ԶԻՆԾԱՌԱՅՈՂԻ ԿԱՐԳԱՎԻՃԱԿԻ ՄԱՍԻՆ» ՀՀ ՕՐԵՆՔՈՒՄ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ և ԼՐԱՑՈՒՄ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ

4%96%

4 - За
98 - Против

Все рекомендации по содержанию проекта включаются в кратком содержании,онлайн письма - в течении 2 рабочих дней, эл. письма - в течении 10 рабочих дней

project.digest.no	Автор предложения, дата получения	Содержание предложения	Заключение	Сделанные изменения
	1	2	3	4
1	Susanna Antonyan 03.01.2025 19:15:45	Զինվորականնեի արտոնությունները պետք է ավելացնել, ոչ թե սահմանափակել։ Նրանք արժանի են առավելագույնին։ Այդ նախագիծը միտված է վատացնել սպաների սոցիալական վիճակը։
2	Արման Եսայան 04.01.2025 21:40:27	Առաջարկում եմ 60 կմ փոխարինել 80 կմ ով , և դրամական փոխհատուցում տրամադրել այն անձանց ովքեր ծառայության վայրի վարչական շրջանում կվարձակալեմ բնակարան և կներկայացնեն վարձակալության պայմանագիրը։
3	Մհեր Ամիրյան 05.01.2025 08:39:23	Բարև Ձեզ, Ես օգտվում եմ 1219 որոշմամաբ սահմանված 30 կմ յեռավորության դրույթով հասանելիք փոխհատուցումից, մշտական բնակության և աշխատանքի վայրերիս միջև հեռավորությունը կազմում է 50 կմ, ավտոմեքենա չունեմ, աշխատանքի վայր ճիշտ ժամին հասնելու համար առավոտյան ժամը 6:30 գյուղից գնում եմ Ապարան քաղաք' հիմնականում տաքսիով, այնուհետև ժամը 7-ից միջքաղաքային տրանսպորտով մոտ 1 ժամ գալիս եմ Երևան,, այնուհետև 52 համարի ավտոբուզով Լենինգրադյան փողոցից բարձրանում Բագրևանդ, մոտ 90 րոպե, ի դեպ դա Բագրևանդ գնացող միակ ավտոբուսն է, երեկոյան ծառայողական ավտոբուսով գնում եմ Լենինգրադյան փողոց, եթե խցանում չլինի հասնում եմ 7:45 -ի կողմերը, միջքաղաքային տրանսպորտը շարժվում է ժամը 8-ին և ժամը 9-ի կողմերը հասնում Ապարան, որից հետո ես կրկին տաքսիով գնում եմ գյուղ, մոտ կես ժամ, արդյունքում ես առավոտյան ժամը 6:30-ից դուրս եմ գալիս տանից և վերադառնում եմ ժամը 8:30, ծախսելով 5 ժամ ժամանակ ճանապարհի վրա և Երևան հասնելու համար 600 դրամ մեկ ուղղությամբ միջքաղաքային տրանսպորտի + Ապարան հասնելու համար տաքսիով 2000 դրամ, չհաշված 52 համարի ավտոբուսի տոմսի արժեքը, հավելեմ նաև, որ շուտով ծառայողական ավտոբուսը չի գործելու և ես ժամը 18:00-ին աշխատանքից դուրս գալու հետո պետք է մոտ 700 մետր ոտքով գնամ դեպի 52 համարի վերջնակետ ու սպասեմ մինչև ժամը 18:30 այն շարժվի, տվյալ պարագայում ես չեմ հասցնում ժամը 20:00-ին լինեմ Լենինգրադյան փողոցում, որպեսզի միջքաղաքային տրանսպորտով գնամ Ապարան, տաքսիով գնալու դեպքում գումարը կազմում է 6000-7500 դրամ` կախված Յանդեքսի տրամադրությունից, կամ պետք է 2500-3000 դրամով աշխատանքի վայրից հասնեմ Լենինգրադյան փողոց, արդյունքում աշխատանքից հետո տաքսիով Լենինգրադյան, + տրանսպորտով Ապարան+ տաքսիով գյուղ ծախսում եմ 4000-4500 դրամ, 52 համարով Լենինգրադյան+ տաքսիով գյուղ 7000-7500 դրամ, սրան ավելանում է առավոտյան գալու գումարը` 2600 դրամ,ստացվում է ես օրեկան ծախսում եմ 7000-10000, ամսեկան 140-200 հազար, նմանատիպ պատկերն է ստացվում երբ մարդիկ գալիս են Հրազդան կամ Չարենցավան քաղաքի, Խնդրում եմ վերանայել 60 կմ-ի դրույթը
4	Նորիկ Սուքիասյան 05.01.2025 21:54:39	Դեմ եմ 60 կմ և ավելի զինվորականերին բնակվարձի փոխհատուցումից զրկումը
5	Maria Nazaryan 06.01.2025 17:45:33	Առաջարկում եմ չեղարկել նախագիծը, քանի որ պայմանագրային զինծառայողները (նույնիսկ ատեստավորված) իվիճակի չեն լինի իրենց չնչին աշխատավարձից այդքան գումար հատկացնեն տրանսպորտի համար։ Գոնե 30կմ փոխարինեք 40 կիլոմետրով, դրանից առավելը ուղղակի նվաստացուցիչ քայլ է սեփական երկրի պաշտպանի ու իր ընտանիքի սոցիալական վիճակի հանդեպ։ Դեմ եմ նախագծրն և պայքարելու եմ մինչև վերջ։
6	Արմեն Դավթյան 06.01.2025 17:51:45	Օրենք հորինողներ դուք մտածում եք ինչ որ մի օրենք հանելուց արաջ՞ Հասարակ պայմանագրայինը որը ստանում է 126.000 դրամ ու պլյուս բավարարով ատեստավորված, այսինքն ընդհանուր իրար հետ կազմում է 255.000 դրամ։ Այդ աշխատավարձի 80.000 դրամը գնալու է ճանապարհածախսին, ում փաստացի գրանցումը մինչև 60 կիլոմետր է։
7	Արմեն Դավթյան 08.01.2025 20:42:30	Ամեն ինչ շատ պարզ է... Ձեր այս <<փայլուն>> օրենքը նրա համար է որ մաքսիմում քիչ զինվորական այդ գումարը ստանա։ Հարգելի պարոն ֆին. նախարար և այս օրենքը հորինող պաշտոնյաներ, դուք երբևիցե հետաքրքրվել եք կամ գնացել տեսել եք հասարակ պայմանագրային զինծառայողների սոցիալ-տնտեսական վիճակները՞։ Հասարակ շարքային զինծառայողի Ձեր ասաց դրամական բավարարումը 126.000 դրամ է, ու բնակվում է 45-50 կիլոմետր հեռավուրության վրա, և ամսվա կտրվածքով ճանապարհածախս է տալիս 60.000-70.000 դրամ, չհաշված այն որ ոլորտից կախված կարող է գիշերվա 2-ին զորամասից շտապ կանչեն և տաքսիով շուտ հասնես ծառայության վայր։ Ձեզ խնդրանք վերանայեք այս որոշումը։
8	Լիռա Ոսկանյան 07.01.2025 20:19:04	Չեմ կարծում,որ խելամիտ նախագիծ է:Եկեք փորձենք ավելի օգտակար լինենք զինվորականներին՝գնահատելով նրանց կատարած աշխատանքը:Արհեստածին բարդություններ չստեղծենք։
9	Կարեն Մխիթարյան 07.01.2025 20:53:33	Տվյալ փոփոխությունը առաջ է բերելու մի շարք խնդիրներ։ Նախ այն, որ զինծառայողները ամբողջ օրը անց են կացնելու ճանապարհներին՝ տնից ծառայության և հակառակ երթուղով, եթե հաշվի առնենք որ առավելագույնը 60 կմ-ն հաղթահարելու համար կպահանջվի առնվազն 1 ժամ։ Ձմեռը իր խնդիրներվ հանդերձ, փակ ճանապարհներ, մերկասառույց, որը կխոչընդոտի ժամանակին և առհասարակ ծառայության ներկայանաը, ինչը բացասաբար է ազդելու ծառայության շահերին։ Իսկ օրինակ ներկայացել է ծառայության և վատ ճանապարհների պատճառով չի կարողանում գնալ տուն, ապա որտեղ է անցկացնելու գիշերակացը՞։ Ոչ բոլոր զինծառայողները ունեն ավտոմեքենա, այդ դեքում հարց է առաջանում տվյալ զինծառայողը ինչ միջոցով է հասնելու իր բնակավայր։ Իմ կարծիքով պետք է մտածել զինվորականներին աջակցելու և ոչ թե ավելի բարդացնելու սոցիալական վիճակը։
10	Կարեն Մխիթարյան 08.01.2025 20:50:49	Ավելացնեմ այն, որ առանց այն էլ բնակվարձը 3 հոգուց բաղկացած ընտանիքին փոխհատուցում են 38000, իսկ այսօրվա դրությամբ լավ գիտենք ինչ գներով են տալիս վարձատուները, ստացածին ավելացնում ենք ստացած աշխատավարձից զգալի մաս որ կարողանանք շարունակել բնակվել։ Հետո այն, եթե բնակվարձ էլ չտրամադրեն ճանապարհի վրա ավելի շատ գումար է ծախսվելու քան վարձակալած բնակարանի, այսինքն ստացվում է նենց որ կրկնակի անգամ են տուժում։
11	Լիլիթ Հակոբյան 08.01.2025 11:21:23	Զինծառայողի սոցիալական վիճակը ավելի վատթարացնելու ևս մեկ նախագիծ ։
12	Արման Նիկողոսյան 08.01.2025 13:05:55	Առաջարկում եմ զբաղվել ՍՊԱՆԵՐԻ սոցիալկենցաղային հարցերի կարգավորմամբ այլ ոչ թե անիմաստ որոշումներ կայացնել...կամ վարցով բնակվելու համար հատկացրեք համապատասխան գումար , կամ ապահովեք բնակարանով ։
13	Ռոման Հակոբյան 08.01.2025 23:23:15	Ողջույն։ Որպես նախագիծ, ըստ ամենայնի վատագույների թոփ եռյակում է։ Նախագծի հեղինակները Ֆինանսների նախարարությունը և արդարադատության նախարարությունն է, համատեղ առաջարկում ռն պետբյուջեի ծախսերը կրճատել ՊՆ համակարգի զինծառայողների սոցիալական երաշխիքի վատթարացման հաշվին։ Ինչ հաշվարկով է կատարվել 30 -ի փոխարինումը 60-ով, պարզ չի։ Միգուցե ճանապարհները ասֆալտապատել են, բայց բազմաթիվ բնակավայրերում չկա համապատասխան ժամերին անհրաժեշտ երթուղային։ Շատ վատ նախագիծ է։ Հուսամ հեղինակները կվերանայեն բյուջեի ծախսերի կրճատման ուղղիները և զինվորականների հաշվին չեն անի դա
14	Ռոման Հակոբյան 09.01.2025 11:17:28	ՀՀ Կառավարության 14 հուլիսի 2005 թվականի N 1231-Ն որոշման (ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆՈՒՄ ԲՆԱԿՉՈՒԹՅԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ՌԵԳԻՍՏՐԻ ՀԱՄԱԿԱՐԳ ՆԵՐԴՆԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ) պահանջների մասին. Մշտական բնակության վայրը (կացարանը) փոխելու դեպքում քաղաքացին պարտավոր է հաշվառվի բնակության նոր վայրում։ Այսինքն պայմանագրային զինծառայողն նշանակված իր հաշվառման վայրից 30(60)+ կմ հեռավորության վրա գտնվող զորամասում ծառայության, ապա համաձայն Կառավարության 2005թ N 1231-Ն որոշման պահանջի բնակության նոր վայրի Ոստիկանության անձնագրային բաժին պետք է ներկայացնի դիմում հաշվառման հասցեն փոխելու նպատակով (դա պարտադիր է) , ապա այս առաջարկվող նախագծով, ինչպես նաև գործող որոշմամբ կզրկվի դրամական հատուցման (փոխհատուցման) իրավունքից: Այսպիսով, առկա է կառավարության 2 որոշում, որից 1231-Ն որոշման պահանջը կատարելու դեպքում, զինծառայողը զրկվում է իր հասանելիք սոցիալական երաշխիքի իրացումից։
15	Գարեգին Ալեքսանյան 08.01.2025 23:30:58	Տագնապ ազդանշանը ստանալուց հետո զինծառայողը պետք է 30 կմ տարածությունը անցնելով, 45 րոպե հետո հասնի զորամաս և կատարի իր առջև դրված մարտական առաջադրանքը։ 60 կմ ճանապարհը անցնելու համար (ձմեռ, մառախուղ, անձրև, գիշեր, մերկասառույց, անանցանելիություն) չգերազանցելով թույլատրելի արագությունը ու անվտանգ հասնելու համար կպահանջվի կրկնակի ժամանակ 1։30 2։0 ժամ այն դեպքում եթե ունես մեքենա։ մարտի դաշտում հակառակորդը շնորհակալ կլինի ձեզանից հավելյալ 1 ժամ իրեն նվիրելու համար։
16	Borik Poxosyan 10.01.2025 20:53:56	Առաջարկս է, զինծառայողների վիճակն վաթարացնող նախագծի փոխարեն, կառավարության 20.07.2023թ. N 1219-Ն որոշման մեջ փոփոխության առաջարկ արեք և հատուցման գումարներն ավելացրեք, ընդհանրապես առաջարկում եմ նախագիծ ներկայացնողներին մի 6 ամիս փորձեն ապրել զինծառայողների կարգավիճակով, մարզից գան ք. Երևան վերցնեն վարձակալությամբ բնակարան 200֊250 հազար ՀՀ դրամի կարգի և ստանան հատուցում մինչև 4 անձով 68000, իսկ 4 և ավել անձով 85000 ու տեսնեմ կարողեն տեղավորվել, ավելին ասեմ եթե պայմանագիր կնքեն մոտ 47200 ՀՀ դրամ ( միասնական տեղեկանք 10300+նոտար 10300+ կադաստր 26600) Ձեր առաջարկած նախագծով այդ գումարն մեկ անգամ տվեց պետությունը, իսկ հետո տարվա մեջ դուք չեք պատկերացնում վարձակալներն ինչերի են գնում ու զինծառայողները ստիպված են լինում տնից տուն քաղաքից քաղաք տեղափոխվել իրերն կոտրել, ու երեխաներին դպրոցից դպրոց տեղափոխել, հոգեվիճակ, որը պետքե նախագիծ ներկայացնողներն ապրեն, հասկանան։ Հա իդեպ, երբ դարձավ 60 կմ ծառայության վայրից բնակության վայր, մի շարք ռիսկներ կան, մարդու կյանքի, կայազորի տարածքի լքման, քրեական վարույթների նախաձեռնման....... Այս նախագիծը ընդունելի չէ........
17	Արտավազդ Ամիրխանյան 13.01.2025 00:48:36	Խնդրում եմ այս փոփոխության նախաձեռնողներին՝ ֊ վերանայել տրամադրվող դրամական փոխհատուցման չափերը (դեպի բարձրացում), քանի որ ներկայիս սահմանված գումարի չափը ընդհանրապես արդիական չէ ամբողջ ՀՀ տարածքում, ֊թողնել անփոփոխ 30կմ, քանի որ 40, 50, 60, 80 և այլ կիլոմետրաժների ընտրությունը ընդհանրապես քննարկված չէ ՊՆ֊ի, զինծառայողների և այլ շահառուների հետ, ընդհանրապես հարցին վերաբերվող ոչ մի բաղկացուցիչ տարր (նրբություն) հաշվի առնված չէ, ֊ զինծառայողների սոցիալական վիճակը բարելավելու փոխարեն, պետք չէ բանակի տեղի, դերի, դիրք և դրվածքի "իջեցման" և կազմաքանդման աշխատանքներ կատարել
18	Armen Khanazaryan 15.01.2025 15:45:33	Զինծառայողների արտոնությունները պետք է ավելացնել, սահմանափակել զինծառայողներին բնակարանային վարձից դա կնշանակի անտեսել իրենց կատարածը։ Ներկա պահին գիտեք ինչքան են թանկացել բնակարանային վարձերը հանրապետությունում ու ավելացնելու փոխարեն դուք նախագիծ եք մշակել կատարել ճիշտ հակառակը կատարելու համար։ Այս նախագծի հեղինակները իրենց վրա չզգալով հետևանքները անչափ շատ կվատանա սպաների սոցիալական վիճակը։
19	Armen Khanazaryan 16.01.2025 14:23:18	Առաջարկում եմ հաշվի առնել Արցախից տեղահանված և ՀՀ սեփականություն չունեցող զինծառայողների հարցը, ովքեր տեղահանվել են ՀՀ ու ՀՀ ԶՈՒ հետագա ծառայությունը շարունակելու նպատակով, քաղաքացիություն ստանալու համար գրանցվել են այն տանը որտեղ վարձով էին բնակվում։ Առաջարկում եմ նշված քաղաքացիների համար առանձնահատուկ մոտեցում կատարել նախագծում։
20	Ա․Դ․Սախարովի անվան մարդու իրավունքների պաշտպանության հայկական կենտրոն ՀԿ 18.01.2025 20:49:19	Քննարկման ներկայացված սույն նախագիծը ակնհայտ վատթարացնում է զինծառայողների իրավական վիճակը, հիմքեր է ստեղծում վերջիններիս ՀՀ Սահմանադրությամբ և օրենքներով ամրագրված իրավունքների խախտման համար և ենթակա չէ ընդունվելու՝ հետևյալ պատճառաբանությամբ. Ներկայումս ծառայության վայրում զինծառայողների բնակարանային պայմանների բարելավման կարիքի առկայությունը պետության սահմանած չափանիշներից ելնելով համարվում է ծառայության վայրի վարչական տարածքից առնվազն 30 կմ. հեռավորությամբ սեփականության իրավունքով բնակելի տարածություն կամ հաշվառման վայր չունենալը: Այս չափանիշի ընտրության վերաբերյալ մեր կատարած հարցմանն ի պատասխան ՀՀ Պաշտպանության նախարարությունը պարզաբանել է, որ ծառայության վայրից 30 կմ. հեռավորության պայմանը սահմանվել է հիմք ընդունելով ՀՀ Կառավարության 29.12.2005թ. թիվ 2335-Ն որոշումը: Չանդարադառնալով նշված Որոշմամբ առաջնորդվելու վերաբերյալ մեր հիմնավոր անհամաձայնությանը, այնուամենայնիվ նկատում ենք, որ «Զինվորական ծառայության և զինծառայողի կարգավիճակի մասին» ՀՕ-195-Ն օրենքի (այսուհետ Օրենք) 65-րդ հոդվածի և Կառավարության 20.07.2023թ. N 1219-Ն որոշմամբ (այսուհետ՝ N 1219-Ն Որոշում) սահմանված 30 կիլոմետր հեռավորության ընտրությունը առնվազն իրավական հիմք ունի: Սակայն սույն Նախագծով՝ զինծառայողների բնակարանային բարելավման կարիքի գնահատման հարցում 30 կիլոմետրը 60 կիլոմետրով փոխարինելու առաջարկը ոչ միայն հիմնազուրկ և անտրամաբանական է, այլ նաև հավաստում է Նախագծի հեղինակների կողմից մի շարք էական թերացումներին մասին: Մասնավորապես, Նախագծի հիմնավորման մեջ գրված է, որ Օրենքով սահմանված 30 կիլոմետրի պայմանը վերանայելու անհրաժեշտությունն առաջացել է հիմք ընդունելով Հայաստանի Հանրապետությունում ճանապարհաշինության ակտիվ զարգացումն ու մեկ քաղաքից մյուսը տեղափոխվելու համար անհրաժեշտ միջին ժամանակահատվածը: Սակայն նույն հիմնավորման տեքստը որևէ տող չի պարունակում այն մասին, թե ի՞նչ ուսումնասիրություններ են իրականացվել պարզելու համար ՀՀ-ում իրականացվող ճանապարհաշինության անմիջական ազդեցությունը յուրաքանչյուր զինծառայողի վրա՝ իր բնակության վայրից ծառայության վայր հասնելու դժվարությունները հաղթահարելու հարցում: Այս հարցի պատասխանը ստանալու համար անհարժեշտ էր ելակետ ընդունել ՀՀ-ում ճանապարհաշինության բույթն ու քարտեզագրությունը, հասկանալ դրանց ծավալներն ու ուղղությունները, գնահատել թե փաստացի ի՞նչ է փոխվել, որից հետո ստացված արդյունքը համեմատել ՀՀ-ում տեղակայված բոլոր զորամասերի և դրանցից յուրաքանչյուրում ծառայություն իրականացնող՝ մինչև 60 կիլոմետր հեռավորությամբ բնակվող բոլոր զինծառայողների բնակության վայրից ծառայության վայրն ընկած ճանապարհը (օրական 2 անգամ) հրատապ և իրենց միջոցների հաշվին անցնելու հնարավորությունների ու ծախսի հետ: Բացառապես այս եղանակով կատարված ուսումնասիրության արդյունքների հիման վրա կարելի կլիներ նախաձեռնել այն փոփոխությունները, որոնք ներկայացված են սույն Նախագծով: Թերևս մեր կողմից առաջարկված այս բանաձևով հնարավոր կլիներ պարզել միայն այն զինծառայողներին սպասարկող ճանապարհների վիճակը, ովքեր իրենց բնակության վայրից ծառայության վայր են հասնում անձնական օգտագործման տրանսպորտային միջոցներով: Մինչդեռ զինծառայողների գերակշիռ մասը (այդ թվում կանայք) բնակության վայրից ծառայության վայր հասնելու համար ստիպված են օգտվել հասարակական տրանսպորտի ծառայություններից, որի հնարավորությունների և որակի մասին Նախագծի հեղինակները պարտավոր էին տեղեկանալ այդ ոլորտը կարգավորող իրավասու մարմիննեից և հետևություններ անել հատկապես զինծառայողների շրջանում իրականացված անմիջական հարցումների արդյունքներով: Ելնելով այն իրողությունից, որ Նախագիծը հեղինակելիս վերը նշված ուսումնասիրությունը չի իրականացվել, ուստի տեղեկացնում ենք, որ ՀՀ-ում բացակայում է ուղիղ միջմարզային տրանսպորտային կապի պատշաճ իրականացումը։ Վերջինս հնարավոր է իրականացնել միայն Երևան քաղաքի «միջնորդության» շնորհիվ, այն էլ գերծանրաբեռնված տրանսպոտային միջոցներով և հատուկ (ըստ սպասարկող կազմակերպության հարմարավետության սահմանված) ժամանակացույցով։ Այս հարցի առնչությամբ հարկ ենք համարում նախագծի հեղինակներին տեղեկացնել նաև, որ զինվորական ծառայությունը գործունեության հատուկ ոլորտ է, որում ցանկացած աշխատանք իրականացվում է իր առջև դրված խնդիրներին համահունչ՝ դրանց բնորոշ կանոններով, խստությամբ և պատասխանատվության մակարդակով: Հետևաբար պետությունը առնվազն պետք է ձեռնպահ մնա այնպիսի միջոցներ ձեռնարկելուց, որոնք արհեստականորեն խոչնդոտում են զինծառայողի կողմից զիվորական ծառայության պատշաճ իրականացմանը, նվազեցնում դրա արդյունավետությունը և այդ խնդրի հաղթահարումը թողնում պետության պաշտպանությունն իր կյանքի հաշվին իրականացնող զինծառայողի ուսերին: Այս ոլորտում ցանկացած փոփոխություն կատարելիս անհրաժեշտ է հաշվի առնել, որ Օրենքով զինծառայողներին ծառայության վայրին մոտ գտվող բնակարանով ապահովելու կամ դրամական հատուցում տրամադրելու նպատակը, ի թիվս այլ գործոնների, հանդիսանում է ծառայության վայրում զինծառայողի հրատապ ներկայության ապահովման անհրաժեշտությունը: Այդ է պատճառը, որ պետության կողմից զինծառայողների և նրանց ընտանիքների բնակության համար նախատեսված կեցավայրերը (բնակարանները, շենքերը, ավանները) կառուցված են ծառայության վայրերից այնպիսի հեռավորության վրա, որ առանց փոխադրամիջոցի օգտագործման այդ տարածությունը հնարավոր լինի անցնել րոպեների ընթացքում։ Մինչդեռ, նրկայումս Օրենքով սահմանված 30 կիլոմետրի պայմանը նույնպես ի զոր չէ արդարացնելու այդ նպատակը և տասնյակ կիլոմետրեր հեռավորությամբ բնակվող զինծառայողի համար (թերևս խաղաղ պայմաններում) ծառայության վայր ներկայանալն ու տուն վերադառնալն ամենօրյա խնդիր է՝ հատկապես այն դեպքերում, երբ զինծառայողի բնակության և ծառայության վայրերը գտնվում են ՀՀ տարբեր մարզերում։ Ինչ վերաբերում է ծառայողական բնակարանով չապահովելու դեպքում դրամական հատուցում տրամադրելու հանգամանքին, ապա պետք է հաշվի առնել, որ այդ հատուցումների չափերը վաղուց այլևս համարժեք չեն ո՛չ ծառայության վայրերում բնակելի տարածություն վարձակալելու, և ո՛չ էլ ամսական (միջինում) 22 օր միջմարզային 30 և ավելի կիլոմետր տարածությունը տաքսի ծառայության միջոցով անցնելու համար պահանջվող ճանապարհածախսի արժեքին: Ուստի այդ ծախսը ևս թողնված է զինծառայողի ուսերին, ստիպելով վերջիններս իրենց վաստակից մի զգալի հատված հատկացնել ծառայության վայրում պատշաճ ներկայանալու խնդիր լուծմանը: Այսպիսով, սույն Նախագիծը չհիմնավորված, և ակնհայտ անբարենպաստ պայմաններ է նախատեսում զինծառայողների համար և չի կարող կամայական ու անհամարժեք պատկերացումների հիման վրա կարգավորել ՀՀ պաշտպանության ոլորտը:
21	Ա․Դ․Սախարովի անվան մարդու իրավունքների պաշտպանության հայկական կենտրոն ՀԿ 18.01.2025 20:49:19	Դիտարկում 2 Հաջորդ էական պայմանը, ըստ որի սույն Նախագիծն ընդունման ենթակա չէ, վերաբերում է ՀՀ պաշտպանության ոլորտում կատարվող փոփոխությունների ուղղությամբ պետության միասնական մոտեցումների բացակայությանը: Մասնավորապես, սույն Նախագծի հիմնավորման մեջ նշված է, որ զինծառայողների սոցիալական իրավունքների հետ կապված հարցերը, սոցիալական վիճակի բարելավումը և սոցիալական երաշխիքների ընդլայնումը ՀՀ կառավարության գործունեության համար առաջնահերթություն են: Այդ առաջնահերթությունները սահմանելու նախադրյալներն ու բովանդակությունը բացահայտված են Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2021-2026 թթ. ծրագրի 1.3 կետում (այսուհետ՝ Կառավարության ծրագիր), ըստ որի՝ Կառավարությունը մեծացնելու է զինծառայողների նյութական և սոցիալական ապահովման երաշխիքները, կատարելագործելու է զինծառայության գրավչության և զինծառայողի հեղինակության բարձրացման մեխանիզմները։ Զինծառայողների աշխատավարձերի և այլ վճարների բարձրացումը, բնակարանային ապահովման ուղղությամբ Կառավարության ծրագրերը, պատերազմի հետևանքներն իրենց վրա կրող զինծառայողների սոցիալական և առողջապահական ծրագրերը նոր թափ են ստանալու: ՀՀ կառավարության համար այսպիսի նպատակների սահմանումը բխում է 44-օրյա պատերազմից քաղած դասերի և նոյեմբերի 9-ից հետո ձևավորված անվտանգային միջավայրի վերլուծությունից: Այլ խոսքով, պետությունը խիստ մտահոգված է Զինված ուժերում զինծառայողների թվաքանակի, վերջիններիս շարունակական նվազման միտումների և դրանից բխող հետևանքների սպառնալիքով: Ուստի, պետությունը՝ ի դեմս ՀՀ Պաշտպանության նախարարության կողմից իրականացվող ծրագրերի, զինվորական ծառայության շահադրդման նյութական և բարոյահոգեբանական տարբեր մեխանիզմներ է կիրառում ՀՀ Զինված ուժերում անհրաժեշտ քանակություն ապահովելու համար: Դրա վառ ապացույցն է Զինված ուժերում կանանց ներգրավման, ռազմական ԲՈՒՀ-եր ընդունվել ցանկացողներին անհատույց բնակարաններ հատկացնելու, նրանց ուսման ընթացքում բարձր կրթաթոշակներ սահմանելու, զորացրված զինծառայողներին Զինված ուժեր վերադարձնելու և մի շարք այլ ծրագրերի կյանքի կոչումը: Այսպիսով, պետությունը գիտակցում է ներկայումս իր անվտանգությունն ապահովող մասնագետների սակավությունը և ջանում է ոչ միայն կանխել Զինված ուժերից պայմանագրային զինծառայողների հոսունությունը, այլ նաև առկա բացը լրացնել տարբեր շահադրդող միջոցնելով նոր անձանց՝ այդ թվում կանանց, ներգրավելու միջոցով: Սակայն, սույն Նախագիծը ուղիղ հակառակ ազդեցությունն է ունենալու զիվորական ծառայության գրավչության վրա, և արհեստականորեն խոչընդոտներ ստեղծելու ճանապարհով՝ ստիպելու է անձանց հրաժարվել պայմանագրային զինվորական ծառայությունից: Զարմանալի է, որ սույն Նախագիծը հեղինակած նախարարությունները չեն գիտակեցել, որ ցանկացած ոլորտում ՀՀ Կառավարությունը չի կարող մի քայլով իրականացնել դրական փոփոխություններ, իսկ մեկ այլ քայլով արժեզրկել իր գործադրած ջանքերը: ՀՀ Արդարատաության, Ֆինանսների և Պաշտպանության նախարարությունները պետական իշխանության միևնույն ճյուղի տարբեր գերատեսչություններ են, և պարտավոր են օրենսդրական փոփոխություններ նախաձեռնելիս հաշվի առնեն միմյանց խնդիրներն ու առաջնորդվել ոչ միայն Կառավարության ծրագրով հաստատված ռազմավարական նպատակներով, այլ նաև՝ մարդու իրավունքների նկատմամբ հարգանքի սկզբունքով և պահպանել դրանք իրենց գործունեության բոլոր ուղղություններում և ոլորտներում։