«ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԸՆՏԱՆԵԿԱՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔՈՒՄ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱUԻՆ», «ԵՐԵԽԱՅԻ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԻ ԵՎ ԵՐԵԽԱՅԻ ՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳԻ ՄԱՍԻՆ» ՕՐԵՆՔՆ ԸՆԴՈՒՆԵԼՈՒ, «ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՔԱՂԱՔԱՑԻԱԿԱՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔՈՒՄ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱUԻՆ», «ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՔԱՂԱՔԱՑԻԱԿԱՆ ԴԱՏԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔՈՒՄ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱUԻՆ» ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱUԻՆ», «ՏԵՂԱԿԱՆ ԻՆՔՆԱԿԱՌԱՎԱՐՄԱՆ ՄԱՍԻՆ» ՕՐԵՆՔՈՒՄ ԼՐԱՑՈՒՄՆԵՐ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱUԻՆ», «ԼԻՑԵՆԶԱՎՈՐՄԱՆ ՄԱՍԻՆ» ՕՐԵՆՔՈՒՄ ԼՐԱՑՈՒՄ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱUԻՆ», ՊԵՏԱԿԱՆ ՏՈՒՐՔԻ ՄԱՍԻՆ» ՕՐԵՆՔՈՒՄ ԼՐԱՑՈՒՄ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ, «ԱՆԿԱՆԽԻԿ ԳՈՐԾԱՌՆՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ» ՕՐԵՆՔՈՒՄ ԼՐԱՑՈՒՄ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ» ՕՐԵՆՔՆԵՐԻ ՆԱԽԱԳԾԵՐ

Առաջարկում եմ, որ Օրենքը անդրադառնա երեխայի ամուսնությանը, բացառի այն: Կամ կարելի է այն տարածել առողջության, կրթության, բռնության, շահագործման եւ այլնի վրա: Հասկանալիորեն անհրաժեշտ կլինի փոփոխել Ընտանեկան օրենսգրքի համապատասխան հոդվածը:

Առաջարկում եմ Օրենքի 42-րդ հոդվածում ներառել նաև վաղ հայտնաբերումը, քանի որ այն պետք է հանդիսանա կանխարգելման նպատակին ուղղված առաջին գործողությունը։

Օրենքի 47-րդ հոդվածի բովդանդակությունից ակնհայտ է դառնում, որ սույն հոդվածով բազմապատկվում են համայնքի սոցիալական աշխատողների պարտականությունները։ Ըստ էության, համայնքի սոցիալական աշխատողը, որի հիմնական ֆունկցիան պետք է լիներ դեպքերի հայտնաբերումն ու ուղղորդումը, և միայն այսպես կոչված պարզ դեպքերի վարումը, այս հոդվածով ամբողջ սոցիալական ոլորտի ծանրաբեռնվածությունը տեղափոխվում է համայնքի սոցիալական աշխատողի վրա։ Ռիսկը մեծ է, քանի որ համակրգի այս օղակը նորաստեղծ ու փխրուն է և պետական աջակցության բացակայության դեպքում հնրավոր չի լինի նրա կողմից այսքան պարտականությունների կատարումը։ Ստացվում է, որ երեխաների վերաբերյալ բոլոր դեպքերի վարումն իրականացնելու է համայնքի սոցիալական աշխատողը, իսկ ՄՍԾ-ին մնալու է միայն այն երեք կետով եզրակացություն տալ։ Առաջարկում եմ վերանայել այս մոտեցումը և մինչև նշյալ դրույթը Օրենքի նախագծում ամրագրելը քննարկել այն պատասխանատու նախարարության՝ Տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարության ներկայացուցիչների հետ։