Նախագծի Հավելված N1-ի 1-ին կետում նշվում է, որ <<Կառավարության կողմից առաջադրվել են նոր թիրախներ, նպատակներ և մարտահրավերներ, ինչի արդյունքում քաղաքաշինության բնագավառը և դրա գործունեության դաշտը կարիք ունեն արդիականացման>>, սակայն նախագծում ներկայացվել են գրեթե ամբողջությամբ ՀՀ կառավարության 08.04.2010թ N384-ն որոշման համապատասխան հավելվածի դրույթները՝ շատ դեպքերում կիրառելով<<copy>> և <<paste>> գործիքները:
Նախագծով չի ներկայացվում, թե ինչու է կրկնoրինակվում նախորդից, և ինչ է կատարվել այդ ուղղություններով 2010 թ.-ից սկսած կամ վերջին մեկ տարվա կամ վերջին երեք ամսվա ընթացքում: Չի ներկայացվում նաև, եթե կան բացթողումներ, ապա որոնք են դրանք և որոնք են դրանց պատճառները:
Հիմնական խնդիրներից մեկը կայանում է նրանում, որ նշված որոշմամբ նախատեսված էր իրականացնել հստակ միջոցառումներ տվյալ ժամանակահատվածի համար, իսկ այս դեպքում անտրամաբանորեն նախատեսվում է նաև առաջարկվող ժամանակահատվածում մշակել ծրագրեր և հայեցակարգեր, որոնցով նախատեսվող միջոցառումների իրականացման ժամանակահատվածի մասին ակնարկ անգամ չկա:
Հաշվի առնելով, որ նախագծում առկա խնդիրները կրկնվող են և ընդհանուր պատկերը նույնն է, կանդրադառնանք մի քանիսին, որով կներկայացնենք ամբողջական պատկերը սկսաց նրանից, որ միջոցառումների ցանկում կետեր կան, որոնք կրկնվում են ամբողջությամբ. օր՝ Հավելված N2-ի 6-րդ և 12-րդ կետերը կրկնվում են միայն մի տարբերությամբ, 6-րդում վերջնաժամկետ նշվում է 2022թ, իսկ 12-րդում՝ 2023թ, վերջացրած նրանով, որ ներկայացվում է գործառույթ, որը այլ պետական մարմնի տիրույթում է. օր՝ Հավելված N1-ի 101-րդ կետով նախատեսվում է մշակել զբոսաշրջային ռազմավարական միասնական փաստաթուղթ:
Ռազմավարության, կամ անգամ ծրագրային դրույթներ ներկայացնելու տրամաբանությունից շեղվելով, ներկայացվում են առանձնացված որոշակի խնդիրներ և դրանց լուծման ինչ-որ տարբերակներ, այն դեպքում, երբ այդ խնդիրները մյուսներից առանձնացնելու, դրանց լուծումների տարբերակները ընտրելու համար շատ ավելի այլ գործընթացներ են նախատեսվում:
ՕՐԻՆԱԿ.
1. Բոլորովին վերջերս՝01.11.2019թ կոմիտեի կողմից հանրային քննարկման էր ներկայացվել <<<<Քաղաքաշինության մասին>> Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխությունների և լրացումների կատարելու մասին>> ՀՀ օրենքի նախագիծը, որով առաջարկվում էր փոփոխություն մտցնել քաղաքաշինական փաստաթղթերի փորձաքննության հետ կապված հարաբերություններում, ինչն էլ, անգամ ՀՀ կառավարության կողմից հավանության չարժանացած լինելու պարագայում, ներառվել է նախագծի Հավելված N1-ի 70-76 կետերում, այսինքն, օրենքի նախագծով առաջարկվող դրույթները, որոնք բացարձակապես հիմնավորված չեն(մանրամասն ներկայացրել ենք e-draft.am կայքում), մեկ այլ ճանապարհով փորձ է արվում ներկայացնել ՀՀ կառավարության հաստատմանը:
1. ««Լիցենզավորման մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություն կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծը կոմիտեի կողմից հանրային քննարկման էր ներկայացվել 25.09.2019թ, որով առաջարկվում է քաղաքաշինության բնագավառի լիցենզավորման ենթակա գործունեության տեսակների փոփոխություններ իրականացնել, ինչն էլ, անգամ ՀՀ կառավարության կողմից հավանության չարժանացած լինելու պարագայում, ներառվել է նախագծի Հավելված N1-ի 77-81 կետերում և Հավելված N2-ի 18-19 կետերում, այսինքն, նորից օրենքի նախագծով առաջարկվող դրույթները, որոնք բացարձակ հիմնավորված չեն(մանրամասն ներկայացրել ենք e-draft.am կայքում), մեկ այլ ճանապարհով փորձ է արվում ներկայացնել ՀՀ կառավարության հաստատմանը: Կարող ենք ենթադրել, որ նախագծի հեղինակները ցանկանում են ամեն գնով հասնել այդ անընդունելի մոտեցումների հաստատմանը:
2. Հավելված N2-ի 4-րդ կետում առանց որևիցե մեկնաբանության և հիմնավորման առաջարկվում է ՀՀ տարածքի քաղաքաշինական գործունեության հատուկ կարգավորման օբյեկտներից առանձնացնել, ինչպես նաև սահմանամերձ գոտու տարածքների նկատմամբ առաջնահերթություն տալ <<Սևան>> ազգային պարկի Լճաշեն-Սևանի թերակղզու հատվածին, որի համար ՀՀ պետական բյուջեի հաշվին պետք է գոտևորման նախագիծ և քաղաքաշինական կանոնադրություն մշակվի:
3. Հավելված N1-ի 65-69-րդ կետերի համաձայն՝ պետք է մշակվի շինարարական աշխատանքների գնագոյացման արդիականացման հայեցակարգ, իսկ Հավելված N2-ի 24-րդ կետի համաձայն 2020թ պետք է մշակվի նույն խնդրի՝ շինարարական աշխատանքների գնագոյացման արդիականացման կարգը, այսինքն, մի հավելվածում նշվում է <<հայեցակարգ>>, մյուսում՝ արդեն վերջնական կարգ, բայց առավել անընդունելին այն է, որ կրկին, առանց այս խորքային խնդիրի հիմնավորման, ներկայացվում է մի եղանակ, որի իրացումը ներկայումս անիրատեսական է. այն է՝ շինարարական աշխատանքների արժեքի հաշվարկման բազիսաինդեքսային մեթոդաբանությունից անցում՝ ռեսուրսային մեթոդաբանությանը:
4. Շատ վտանգավոր առաջարկություն է ներկայացված Հավելված N1-ի 60-րդ կետում, որի համաձայն առաջարկում են կատարել համապատասխան փոփոխություններ ՀՀ ՄԺԾԾ և ՀՀ պետական բյուջեների ձևավորման մեթոդաբանությունում՝ սահմանելով շինարարական ծախսային ծրագրերի ամբողջական խոշորացված գնահատման և ներդրման լրացուցիչ պահանջներ, այն դեպքում, երբ ՀՀ տարածքում կառուցվող շենքերի, կառուցվածքների և շինարարական աշխատանքների տեսակների արժեքի խոշորացված ցուցանիշների ժողովածուն հաստատվել է 03.04.2009թ, որից հետո այն չի թարմացվել, իսկ 64-րդ կետով առաջարկվում է շինարարական ծրագրերի իրականացման իրավասությունը վերապահել միայն այն պատվիրատուներին, որոնք ունեն համապատասխան մասնագիտական ներուժ տվյալ շինարարական ծրագրի իրականացման ընթացքը պատշաճ վերահսկելու, դրա արդյունքն ընդունելու համար: Անթույլատրելի է, որ պատվիրատուն պարտավոր է ունենա շինարարության ընթացքը վերահսկելու մասնագիտական կարողություններ, առավել ևս, որ նման դեպքում կունենանք լրացուցիչ ծախսեր:
5. Լրացուցիչ ֆինանսական բեռ է նախատեսում համայնքների բյուջեների վրա Հավելված N1-ի 107-րդ կետով ներկայացված առաջարկությունների համաձայն, իսկ 105-րդ կետով ներկայացված առաջարկությունը արդեն կանոնակարգված է ՀՀ կառավարության 04.06.2015թ N680-Ն որոշմամբ:
Հաշվի առնելով վերևում ներկայացվածը և այն, որ սույն նախագիծը ներկայացվել է հանրային քննարկմանը, խախտելով օրենսդրության պահանջի տրամաբանությունը՝ դրա համար նախատեսվող ժամանակահատվածի առումով, այսինքն, կարծիք ներկայացնելու համար փաստացի տրվել է հինգ աշխատանքային օր, հետևաբար ներկայացնում ենք փաստարկներ այս ծավալով, որը կարծում ենք բավարար է նախագծի վերաբերյալ ամբողջական կարծիք կազմելու համար :