«Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2006 թվականի փետրվարի 2-ի N 79-Ն որոշումն ուժը կորցրած ճանաչելու մասին» ՀՀ կառավարության որոշման նախագիծ

ՀԻՄՆԱՎՈՐՈՒՄ

«Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2006 թվականի փետրվարի 2-ի N 79-Ն որոշումն ուժը կորցրած ճանաչելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության կառավարության որոշման նախագծի ընդունման անհրաժեշտության

1. Կարգավորման ենթակա ոլորտի կամ խնդրի սահմանումը.

Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2006 թվականի փետրվարի 2-ի «Փորձաքննությունների կատարման ծառայության նախահաշվային արժեքի մասին» թիվ 79-Ն որոշմամբ (այսուհետ՝ Որոշում) սահմանված՝ հաշվարկվող փորձաքննության արժեքը ներկայումս չի համապատասխանում փորձաքննության կատարման համար իրականացվող ծախսերին։

Հաշվի առնելով վերոգրյալը՝ անհրաժեշտ է ուժը կորցրած ճանաչել Որոշումը, միևնույն ժամանակ յուրաքանչյուր մեկ առանձին օբյեկտի փորձաքննության միջին նորմատիվային ժամածախսը, փորձաքննության մեկ առանձին օբյեկտի գնահատման չափանիշները և դրա փորձաքննության արժեքն` ըստ դատական փորձաքննությունների տեսակների և ենթատեսակների սահմանել ՀՀ կառավարության նոր ներքին որոշմամբ:

2.Առկա իրավիճակը.

Որոշմամբ սահմանված մեկ փորձաքննության կատարման նորմատիվային ժամածախսերը խիստ տարբերվում են գործնականում մեկ փորձաքննության կատարման համար անհրաժեշտ ժամածախսերից, որից ելնելով ներկայիս գործող եղանակով յուրաքանչյուր տեսակի փորձաքննության համար սահմանված արժեքը ևս չի համապատասխանում փորձաքննության կատարման համար իրականացվող անհրաժեշտ ծախսերին։ Այս անհամապատասխանությունն առկա է առնվազն վերջին հինգ տարիներին: Խնդիրը յուրաքանչյուր տարի արձանագրվել է բյուջետային հայտերում, բայց լուծումն անընդհատ հետաձգվել է ֆինանսական միջոցների սղության կամ բացակայության պատճառաբանությամբ։ Փորձաքննությունների կատարման արժեքների ցածր լինելու պատճառով յուրաքանչյուր տարի պետական բյուջեյով ոլորտին հատկացվող ծախսերը հաշվարկվում և ֆինանսավորվում են անհամաչափ ցածր։ 

Խնդրի լուծման հետաձգումը բացասական է ազդում ինչպես որակյալ մասնագետներով ոլորտի համալրումն ապահովելու, այնպես էլ տեխնիկական միջոցների սպասարկման և/կամ համալրման ապահովման վրա, որպես արդյունք ուղղակիորեն ազդելով փորձաքննությունների որակի և կատարման ժամկետների վրա, ինչն էլ իր հերթին խաթարում է քրեադատավարական գործընթացների արդյունավետությունը և դատավարական ժամկետները։ Հարկ է նշել, որ փորձաքննությունների կատարման որակի և ողջամիտ ժամկետների ապահովումը հիմնականում պայմանավորված են բարձր որակավորում ունեցող անհրաժեշտ քանակի փորձագետներով  և ժամանակակից սարքավորումներով համալրվածություն ունենալու հանգամանքով։ Սակայն փորձաքննությունների արժեքների ոչ բավարար լինելու պատճառով փորձագիտական կազմակերպությունները, հանդիսանալով շահույթ ստանալու նպատակ չհետապնդող պետական ոչ առևտրային կազմակերպություններ, տարիներ շարունակ գիտական գործունեությամբ զբաղվելու պոտենցիալը օգտագործել են նաև ձեռնարկատիրական գործունեության իրականացման համար՝ լրացուցիչ եկամուտներ հայթայթելու նպատակով։ Ձեռնարկատիրական եկամուտները թույլ են տվել որոշակիորեն մեղմել վերոնշյալ անհամապատասխանությունը և լուծել ընթացիկ որոշ ֆինանսական խնդիրները։ Այս առումով հարկ է նշել, որ փորձագիտական կազմակերպությունների ձեռնարկատիրական եկամուտները ձևավորվում են հետևյալ չորս հիմնական ուղղություններից՝

1. Ապահովագրական ընկերությունների կողմից պատվիրվող ավտոտրանսպորտային միջոցների պատահարների հետ կապված փորձաքննությունների կատարումից,
2. Ներմուծվող վթարված ավտոմեքենաների մաքսազերծման ժամանակ շուկայական արժեքի որոշման նպատակով պատվիրվող փորձաքննությունների կատարումից,
3. Քաղաքացիական և վարչական գործերով դատարանների կողմից նշանակվող փորձաքննությունների կատարումից,
4. Քաղաքացիաիրավական պայմանագրերի հիման վրա մատուցվող այլ տեսակի փորձագիտական ծառայություններից (հետազոտություններից):

Պետք է նշել, որ վերը թվարկված 1-ին խմբում ընդգրկված փորձաքննություններից եկամուտները ներկայումս էականորեն պակասել են, քանի որ այս տեսակի փորձաքննությունները մեծապես սկսել են իրականացնել մի շարք մասնավոր ընկերություններ, իսկ պետական փորձագիտական կազմակերպություններն ի վիճակի չեն ձեռնարկատիրական գործունեության այդ ուղղությամբ աշխատանքներ ծավալել՝ քրեական դատավարության շրջանակներում իրենց հանձնարարվող փորձաքննությունների իրականացմամբ պայմանավորված աննախադեպ ծանրաբեռնվածության շարունակականության պատճառով։ Մասնավոր ընկերությունները գործելով առավել նպաստավոր պայմաններում (օրինակ՝ կատարման են ընդունում միայն այն պատվերները, որոնք տնտեսապես շահավետ են, աշխատողի հետ կնքում են ազատ ռեժիմով աշխատանքային կամ քաղաքացիաիրավական պայմանագրեր, ծախսային մասը իրականացնում են պետական գնման ընթացակարգերից դուրս, աշխատողների վարձատրությունը՝ առանց պետական ոչ առևտրային կազմակերպությունների համար գործող սահմանափակումների և այլն) կարողանում են կրկնակի ավել վարձատրել փորձագետներին, ինչի արդյունքում պետական փորձագիտական կազմակերպությունների մի շարք բնագավառների լավագույն փորձագետների որոշ մասը, իսկ որոշ բնագավառների (ավտոտեխնիկական, հետքաբանական և այլն) հիմնական մասը այժմ աշխատում են տարբեր մասնավոր ընկերություններում։ Ստացվում է, որ պետական փորձագիտական կազմակերպությունները կորուստներ են ունենում մի քանի ուղղություններով՝ մի կողմից պակաս ձեռնարկատիրական եկամուտներ են ստանում այդ ուղղությամբ աշխատանքների իրականացման համար ժամանակի բացակայության պատճառով, մյուս կողմից՝ զգալի ռեսուրսներ ծախսելով, և պետությանը մատուցվող ծառայությունների որակը բարձրացնելու նպատակով պատրաստելով որակյալ փորձագետների, ունենում են մասնագիտական ռեսուրսի կորուստներ, քանի որ փորձագետների զգալի մասը, գերադասելով անհամեմատ բարձր (կրկնակիից ավելի) աշխատավարձով և ավելի սակավ պատասխանատվությամբ աշխատանքը, տեղափոխվում են մասնավոր ընկերություններ, ինչն իր հերթին շարունակաբար և տարեց տարի ավելի վատթարացնող, էական բացասական ազդեցությունն է ունենում քրեական դատավարության շրջանակներում նշանակվող փորձաքննությունների իրականացման որակի ու ժամկետների վրա՝ պահանջելով խնդրո առարկայի շուտափույթ լուծմանն ուղղված քայլերի իրականացում:

Վերը նշված 2-րդ խմբում ներառված փորձաքննությունները 2018 թվականից ընդհանրապես չեն իրականացվում՝ ՀՀ ՊԵԿ մարմինների կողմից ավտոմեքենաների մաքսազերծումը գնումն հիմնավորող փաստաթղթերով իրականացնելու պատճառով, մինչդեռ այս ուղղությամբ եկամուտներն օրինակ «Հայաստանի Հանրապետության փորձագիտական կենտրոն» պետական ոչ առևտրային կազմակերպությունում, նախորդող տարիներին կազմել են տարեկան շուրջ 100 մլն. ՀՀ դրամից ավելի։

Վերը նշված 3-րդ խմբում ընդգրկված փորձաքննությունների (ՀՀ դատարանների կողմից քաղաքացիական կամ վարչական դատավարությունների շրջանակներում նշանակվող) կատարման մասով հարկ է նշել, որ չնայած դրանց քանակը չի նվազել, այլ որոշ փորձաքննությունների տեսակներով նույնիսկ աճել է, այնուամենայնիվ, այս ուղղությամբ իրականացվող փորձաքննությունների կատարումն ըստ էության հանդիսանում է ոչ շահավետ, քանի որ փորձաքննության ծախսի վճարման հարցը, գործերի գերակշիռ մասում փորձաքննություն նշանակելիս դատարանների որոշումներով լուծման են թողնվում վերջնական դատական ակտով, որի կայացումն ու բողոքարկումներով պայմանավորված օրինական ուժի մեջ մտնելը գերակշիռ դեպքերում տարիներ են տևում, իսկ դատական ակտի օրինական ուժի մեջ մտնելուց հետո նույնիսկ հաճախակի դեպքերում կողմը, որի վրա վերջնական դատական ակտով դրվում է փորձաքննության ծախսի վճարման պարտավորությունը, չի ունենում դրամական միջոցներ և գույք, այդպիսով նշված ծախսերի ստացումը դարձնելով անիրատեսական: Այս առումով փորձագիտական կազմակերպությունը ներկայիս օրենսդրական կարգավորումների պայմաններում չունի իր շահերը պաշտպանելու իրատեսական օրենսդրական գործիքներ, քանի որ մի կողմից փորձագիտական կազմակերպությունը պարտավոր է կատարել փորձաքննություն նշանակելու մասին դատարանի որոշման պահանջը, հոգալ փորձաքննության կատարման հետ կապված ծախսերը, փորձաքննության ավարտման օրը դուրս գրել հարկային հաշիվ և օրենսդրությամբ սահմանված կարգով վճարել հարկերը, որոշ դեպքերում տարիներ անց նույնիսկ դատական ակտի օրինական ուժի մեջ մտնելու դեպքում անգամ առհասարակ չստանալով որևէ փոխհատուցում։ Այս առումով հարկ է նշել, որ ներկայումս պետական փորձագիտական կազմակերպություններում առկա են տասնյակ միլիոնների հասնող կուտակված փաստացի անհուսալի դեբիտորական պարտքեր:

Քաղաքացիաիրավական պայմանագրերի հիման վրա մատուցվող այլ տեսակի փորձագիտական ծառայությունների մասով հարկ է նշել, որ այդպիսիք չունեն բարձր պահանջարկ և չեն ձևավորում էական բյուջե՝ ոլորտի զարգացման և առկա խնդիրների պատշաճ լուծումները ծախսածածկելու համար, առավել ևս այն պարագայում, երբ ինչպես վերը նշվեց, պետական փորձագիտական կազմակերպությունները ի վիճակի չեն ձեռնարկատիրական գործունեության այդ ուղղությամբ ակտիվ աշխատանքներ ծավալել՝ քրեական դատավարության շրջանակներում իրենց հանձնարարվող փորձաքննությունների իրականացմամբ պայմանավորված աննախադեպ ծանրաբեռնվածության շարունակականության պատճառով։

Վերոնշյալ ուղղություններով ստացված եկամուտների հաշվին մինչ այժմ համահարթեցվել է պետական պատվերի շրջանակներում իրականացվող փորձաքննության ոչ համաչափ արժեքով պայմանավորված եկամուտի և դրա կատարման համար անհրաժեշտ ծախսերի, այդ թվում՝ փորձագետի աշխատավարձի միջև առկա անհամապատասխանությունը։ Օրինակ՝ ոլորտում գործունեություն իրականացնող ՀՀ արդարադատության նախարարության ենթակայությամբ գործող «Հայաստանի Հանրապետության փորձագիտական կենտրոն» պետական ոչ առևտրային կազմակերպության ֆինանսավորումը փորձաքննությունների ծառայությունների ձեռքբերման մասով 2018 թվականի համար կազմել է 220279.4 հազար ՀՀ դրամ, իսկ ՀՀ գիտությունների ազգային ակադեմիայի «Փորձաքննությունների ազգային բյուրո» պետական ոչ առևտրային կազմակերպության փորձաքննությունների ծառայությունների ձեռքբերման մասով 2018 թվականի համար կազմել է 284359.0 հազար ՀՀ դրամ, ընդ որում փորձաքննությունների ծառայությունների ձեռք բերման համար հատկացված գումարն իր մեջ ներառում է փորձաքննության կատարման հետ կապված բոլոր ծախսերը, որից պետական ոչ առևտրային կազմակերպության պահպանման համար անհրաժեշտ ընթացիկ ծախսերի, մասնավորապես, կոմունալ և գործուղման ծախսերի, նյութածախսի, հարկերի, պարտադիր վճարների և այլ ծախսերի կատարման (այդ թվում վարչական և սպասարկող անձնակազմի աշխատավարձի վճարման) արդյունքում մնացած՝ փորձագիտական անձնակազմի աշխատավարձին բաժին ընկնող գումարը կազմում է ընդհանուր ծախսերի շուրջ 55 տոկոսը, որը ծախսածածկում է յուրաքանչյուր փորձագետի աշխատավարձից շուրջ 155.0 հազար ՀՀ դրամը, իսկ առանց այն էլ ոչ բարձր աշխատավարձի մնացած մասը, ինչպես վերը նշվեց, նախորդող տարիներին համահարթեցվել և ծախսածածկվել է գործունեության այլ ուղություններից ստացված եկամուտների հաշվին` հաշվարկային աշխատավարձը հասցնելով միջինում շուրջ 235.0 հազար ՀՀ դրամի։

Այսպիսով, ձեռնարկատիրական գործունեության վերը նշված ուղղություններով եկամուտների տարեցտարի շարունակական նվազման պայմաններում որակյալ փորձագետների արտահոսքի կանխարգելման և պետական փորձագիտական կազմակերպությունների բնականոն գործունեության ապահովման համար անհրաժեշտ է սահմանել յուրաքանչյուր օբյեկտի փորձաքննության կատարման ծառայության այնպիսի արժեք, որն իրականում կապահովի փորձաքննությունների կատարման հետ կապված բոլոր անհրաժեշտ ընթացիկ ծախսերի (մասնավորապես, սարքավորումների պահպանման, նյութածախսի, կոմունալ ծախսերի, գործուղումների և այլնի) ծածկումը և հնարավոր կդարձնի փորձագետի բավարար մրցունակ աշխատավարձի ձևավորումը։

Վերը նշված պետական ոչ առևտրային կազմակերպությունների պահպանման և անձնակազմի աշխատավարձի համար նախատեսված բոլոր ծախսերի մեջ փորձագիտական անձնակազմի աշխատավարձին բաժին ընկնող 55 տոկոս համամասնության հաշվարկի արդյունքում ստացվում է, որ ներկա պայմաններում տվյալ պետական ոչ առևտրային կազմակերպությունների բնականոն գործունեությունն ապահովելու համար յուրաքանչյուր փորձագետին բաժին է ընկնում ամսական շուրջ 430.0 հազար ՀՀ դրամ (235000 x 100/55) համամասնությամբ ֆինանսական բեռ, քանի որ, ինչպես վերը նշվեց, ընդհանուր ծախսերի մեջ փորձագիտական անձնակազմի աշխատավարձին ուղղվող ծախսը կազմում է շուրջ 55 տոկոսը: Հաշվի առնելով վերջին տարիներին գրանցված գնաճը, փորձագիտական և վարչական անձնակազմի աշխատավարձերի բարձրացման ժամանակի հրամայականը՝ վերը նշված հիմնավորումներով, ներկայիս յուրաքանչյուր փորձագետին բաժին ընկնող ընդհանուր ծախսերի ամսական միջինում 430.0 հազար ՀՀ դրամ ֆինանսական բեռի 45 տոկոս ավելացման պայմաններում ամսական յուրաքանչյուր փորձագետին բաժին ընկնող ֆինանսական բեռը կկազմի շուրջ 625.0 հազար ՀՀ դրամ, որը հնարավորություն կտա բարձրացնել փորձագիտական և վարչական անձնակազմի աշխատավարձը, ինչպես նաև պատշաճ ձևով ապահովել փորձագիտական հետազոտությունների ընթացքում կիրառվող տարաբնույթ սարքավորումների պահպանման, դրանց նյութածախսի և ստուգաչափումների կատարման ծախսերը, ինչպես նաև ապահովել կազմակերպության գործունեության բնականոն անխափան ընթացքը՝ առանց որոնց իրականացման ուղղակի հնարավոր չի լինելու մատուցել որակյալ փորձագիտական ծառայություններ և ապահովել լիարժեք ու հավաստի արդյունք: Մասնավորապես, յուրաքանչյուր փորձագետին բաժին ընկնող 625.0 հազար ՀՀ դրամ ֆինանսական բեռի կատարումը հնարավորություն կտա ապահովել փորձագիտական անձնակազմի յուրաքանչյուր անդամին ամսական միջինում 400.0 հազար ՀՀ դրամ հաշվարկային աշխատավարձ, որի պայմաններում փորձագետին տրվող զուտ աշխատավարձի չափը կկազմի 292.5 հազար ՀՀ դրամ՝ կուտակային կենսաթոշակային համակարգի մասնակից լինելու դեպքում (400.0 հազար ՀՀ դրամ – 88.0 հազար ՀՀ դրամ եկամտային հարկ (400.0 x 22%) – 14.0 հազար ՀՀ դրամ սոցիալական վճար (400.0 x 3.5%) – 5.5 հազար ՀՀ դրամ դրոշմանիշային վճար) և 306.5 հազար ՀՀ դրամ՝ կուտակային կենսաթոշակային համակարգի մասնակից չլինելու դեպքում (400.0 հազար ՀՀ դրամ – 88.0 հազար ՀՀ դրամ եկամտային հարկ (400.0 x 22%) – 5.5 ՀՀ դրամ դրոշմանիշային վճար): Նշված գումարին ավելացնելով նաև փորձաքննությունների ծառայությունների մատուցման համար ՀՀ օրենսդրությամբ նախատեսված ավելացված արժեքի հարկը՝ 20 տոկոս դրույքաչափով, ամսական յուրաքանչյուր փորձագետին բաժին ընկնող ֆինանսական բեռը կկազմի շուրջ 750.0 հազար ՀՀ դրամ՝ ներառյալ ավելացված արժեքի հարկը (625000 + (625000 x 20/100)):

Փորձագետի աշխատավարձի չափի հիմնավորման վերլուծության այլընտրանքային եղանակի ընտրության առումով, քանի որ դատական փորձագետի աշխատավարձի չափ ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված չէ, հարկ է նշել, որ փորձագետի աշխատավարձի ձևավորման համար որպես ելակետ կարող է ընդունվել «Պետական պաշտոններ և պետական ծառայության պաշտոններ զբաղեցնող անձանց վարձատրության մասին» ՀՀ օրենքի հավելված 2-ով սահմանված՝ մարզի, Երևան քաղաքի տարածքների, կայազորի զինվորական դատախազության դատախազի, ՀԿԳ քննիչի, ՀՀ կառավարությանն առընթեր պետական եկամուտների կոմիտեի քննչական վարչության ավագ քննիչի աշխատավարձերի գործակցներին մոտ՝ միջինում 6,0 գործակիցը, հաշվի առնելով, ըստ էության, փորձագետի գործառույթների բնույթն ու պատասխանատվությունը: Նշված գործակցի կիրառման դեպքում ևս փորձագետի ամսական հաշվարկային աշխատավարձի չափը կկազմի շուրջ 400.0 հազար ՀՀ դրամ (6 x 66140(բազային աշխատավարձ)), որի պարագայում ամսական յուրաքանչյուր փորձագետին բաժին ընկնող կատարողականի ֆինանսական բեռը նույնպես կկազմի շուրջ 750.0 հազար ՀՀ դրամ՝ ներառյալ բոլոր ծախսերն ու ավելացված արժեքի հարկը:

Հաշվի առնելով 2021 թվականի տարվա աշխատանքային ժամերի քանակը՝ 1994 ժամ, և դրանից հանելով փորձագետի ամենամյա նվազագույն արձակուրդում գտնվելու ժամանակահատվածը՝ 20 աշխատանքային օր (160 ժամ), ստացվում է, որ յուրաքանչյուր փորձագետ տարվա կտրվածքով աշխատելու է ընդհանուր 1834 (1994-160) ժամ, որի պայմաններում յուրաքանչյուր փորձագետին բաժին ընկնող կատարողականի ամսական 750.0 հազար ՀՀ դրամ, իսկ տարեկան՝ 8250.0 հազար ՀՀ դրամ (750000 x 11 (ամիս)) հաշվարկով ֆինանսական բեռից յուրաքանչյուր փորձագետի մեկ ժամվա աշխատաժամանակին բաժին ընկնող մասը կազմում է շուրջ 4.5 հազար ՀՀ դրամ (8250000/1834): Հիմք ընդունելով ըստ փորձաքննությունների ենթատեսակների  առանձին օբյեկտների փորձաքննության միջին նորմատիվային ժամածախսերը և յուրաքանչյուր փորձագետի մեկ ժամվա աշխատաժամանակին բաժին ընկնող շուրջ 4.5 հազար ՀՀ դրամ ֆինանսական բեռը՝ ներկայացվող նախագծում հաշվարկվել է յուրաքանչյուր առանձին օբյեկտի փորձաքննության արժեքը (4.5 x ժամ):

Վերոգրյալի պարագայում փորձագետն ամսական կտրվածքով իր աշխատանքի արդյունքում կապահովի շուրջ 750.0 հազար ՀՀ դրամ, իսկ տարեկան կտրվածքով՝ շուրջ 8250.0 հազար ՀՀ դրամ  (750000 x 11 ամիս՝ մեկ ամիս արձակուրդում գտնվելու պարագայում) կատարողական, որից փորձագիտական կազմակերպությունը 16,67 տոկոս ավելացված արժեքի հարկ վճարելուց հետո կկարողանա փորձագետին վճարել բավարար մրցունակ աշխատավարձ՝ ամսական կատարողականի 53.33 տոկոսի չափով (400000 x 100/750000), իսկ կատարողականի մնացած 30 տոկոսը (100-16.67-53.33) հնարավորություն կունենա ուղղել գործունեության հետ կապված անհրաժեշտ այլ ընթացիկ ծախսերի (նյութերի, ծառայությունների ձեռքբերման ծախսեր, գործուղման, կոմունալ, պահակային և այլ ծախսեր, վարչական և սպասարկող անձնակազմի աշխատավարձ) կատարմանը։

Հաշվի առնելով վերոգրյալը Նախագծով առաջարկվում է ուժը կորցրած ճանաչել Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2006 թվականի փետրվարի 2-ի «Փորձաքննությունների կատարման ծառայության նախահաշվային արժեքի մասին» N 79-Ն որոշումը՝ հնարավորություն ընձեռելով ՀՀ կառավարության նոր ներքին որոշմամբ սահմանել յուրաքանչյուր մեկ առանձին օբյեկտի փորձաքննության միջին նորմատիվային ժամածախսը, փորձաքննության մեկ առանձին օբյեկտի գնահատման չափանիշները և դրա փորձաքննության արժեքն` ըստ դատական փորձաքննությունների տեսակների և ենթատեսակների:

3. Կարգավորման նպատակները, ակնկալվող արդյունքը.

Նախագծի ընդունման արդյունքում ՀՀ կառավարությունը կկարողանա ընդունել յուրաքանչյուր մեկ առանձին օբյեկտի փորձաքննության միջին նորմատիվային ժամածախսը, փորձաքննության մեկ առանձին օբյեկտի գնահատման չափանիշները և դրա փորձաքննության արժեքն` ըստ դատական փորձաքննությունների տեսակների և ենթատեսակների սահմանող որոշում:

4. Իրավական ակտի նախագիծը մշակող պատասխանատու մարմինը, ինչպես նաև, անհրաժեշտության դեպքում, նախաձեռնողի, հեղինակների և մշակմանը մասնակցող անձանց մասին տեղեկություններ.

Նախագիծը մշակվել է ՀՀ գլխավոր դատախազության կողմից։

5. Նախագծի ընդունման կապակցությամբ պետական բյուջեում կամ տեղական ինքնակառավարման մարմինների բյուջեներում ծախսերի և եկամուտների էական ավելացումների կամ նվազեցումների մասին.

«Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2006 թվականի փետրվարի 2-ի N 79-Ն որոշումն ուժը կորցրած ճանաչելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության կառավարության որոշման նախագծի ընդունման դեպքում պետական բյու­­ջեում կամ տեղական ինքնակառավարման մարմնի բյուջեում եկա­մուտ­ների և ծախսերի էական ավելացում կամ նվազեցում չի նախատեսվում։

6. Կապը ռազմավարական փաստաթղթերի հետ. Հայաստանի վերափոխման ռազմավարություն 2050, Կառավարության 2021-2026թթ. ծրագիր, ոլորտային և/կամ այլ ռազմավարություններ:

«Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2006 թվականի փետրվարի 2-ի N 79-Ն որոշումն ուժը կորցրած ճանաչելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության կառավարության որոշման նախագիծը չի բխում համապատասխան ռազմավարական փաստաթղթերից: