Կանանց և տղամարդկանց իրավահավասարության հիմնական երաշխիքը Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությունն է (ուժի մեջ է մտել 22.12.2015թ.), որում ամրագրված նոր դրույթները հնարավորություն են տալիս առավել գործուն մեխանիզմներ ներդնել քաղաքականության և նպատակային ծրագրերի մշակման մեջ:
Կանանց և տղամարդկանց իրավահավասարությունը կարգավորվում է 2013 թվականի մայիսի 20-ին Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովի կողմից ընդունված «Կանանց և տղամարդկանց հավասար իրավունքների և հավասար հնարավորությունների ապահովման մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքով, որի նպատակն է հասարակական կյանքի բոլոր ոլորտներում գենդերային հավասարության ապահովումը, կանանց և տղամարդկանց իրավական պաշտպանությունը գենդերային խտրականությունից, քաղաքացիական հասարակության ձևավորմանը աջակցելը և հասարակության մեջ ժողովրդավարական հարաբերությունների հաստատումը:
Վերոհիշյալ նորմը, որպես ազգային օրենսդրության մաս՝ կարգավորվում է նաև Հայաստանի Հանրապետության կողմից վավերացված միջազգային փաստաթղթերով:
Հայաստանի Հանրապետությունում կանանց և տղամարդկանց հավասար իրավունքների և հավասար հնարավորությունների ապահովման պետական քաղաքականության իրականացման համար հիմք է հանդիսացել 2010 թվականի փետրվարի 11-ի «Գենդերային քաղաքականության հայեցակարգին հավանություն տալու մասին» Հայաստանի Հանրապետության կառավարության N5 արձանագրային որոշումը:
Հայեցակարգով առաջադրված նպատակների իրականացման և ընտանեկան բռնության երևույթի կանխարգելման ապահովման գործում կարևոր նշանակություն ունեցան 2011 թվականի մայիսի 20-ին Հայաստանի Հանրապետության կառավարության կողմից N19 արձանագրային որոշմամբ հավանության արժանացած «Գենդերային քաղաքականության 2011-2015 թվականների ռազմավարական ծրագիրը» և Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2011թ. հունիսի 17-ի նիստի N23 արձանագրային որոշմամբ հավանության արժանացած «Ընդդեմ գենդերային բռնության 2011-2015 թվականների ազգային ծրագիրը»: Դրանք ուղղված են եղել.
· գենդերային հավասարության մշտադիտարկման և գնահատման, գործընկերային հարաբերությունների բարելավման մեխանիզմների ներդրմանը,
· կանանց և տղամարդկանց առողջության բարելավմանը,
· կանանց տնտեսական հնարավորությունների ընդլայնմանը,
· կրթության ոլորտում ուսումնական գործընթացի մասնակիցների շրջանում գենդերային հավասարության վերաբերյալ գիտելիքների հաղորդմանը,
· գենդերային խտրական գործելակերպի հաղթահարմանը և զանգվածային լրատվամիջոցներով դրանց տարածմանը,
· ընտանիքում բռնության ենթարկված անձանց պաշտպանությանը, տարբեր ոլորտների մասնագետների որակավորման, նրանց՝ ընտանեկան բռնության վերաբերյալ գիտելիքների հաղորդմանը,
· բռնության երևույթի հանդեպ անհանդուրժողականության միջավայրի ձևավորմանը,
· պտղի սեռով պայմանավորված` հղիության արհեստական ընդհատումների կանխարգելմանը և այլն:
Ծրագրային այս փուլի համար առկա հիմնական խնդիրներն են.
· օրենսդրության և պետական քաղաքականության մեջ գենդերային բաղադրիչի բացակայությունը,
· արդարադատության և իրավական բողոքարկման մեխանիզմների ոչ բավարար հասանելիությունը,
· կանանց առաջխաղացման ազգային մեխանիզմի անարդյունավետությունը,
· հասարակությունում դեռևս պահպանվող գենդերային հավասարության կարծրատիպերը,
· քաղաքական և հանրային կյանքում կանանց ոչ բավարար մասնակցությունը,
· կանանց ոչ բավարար տնտեսական կարողությունները,
· մշտադիտարկման (մոնիտորինգի) միասնական մոտեցումների բացակայությունը:
|